Naszym powołaniem jest iść nie tylko do jednej parafii czy diecezji, ale na cały świat. I co czynić? Zapalać ludzkie serca, czynić to, co czynił Syn Boży, który przyszedł ogień rzucić na ziemię, aby ją rozpalić swoją miłością (SV, XII, 262).
Drodzy Konfratrzy!
Łaska i pokój naszego Pana Jezusa Chrystusa niech będą zawsze w naszych sercach!
W październiku Kościół wzywa nas do refleksji nad powołaniem misyjnym i ja także kieruję do Was doroczny apel misyjny o wsparcie naszych międzynarodowych i prowincjalnych misji. Ten apel ma zachęcić Was do czynnego wspierania misji poprzez dobrowolne zgłaszanie się do pracy, modlitwę za misjonarzy i ofiarowanie pomocy finansowej na konsolidację tychże misji.
Pozwólcie, że rozpocznę od krótkiej historii misyjnej. Ks. Manuel Ginete, konfrater który od roku 2011 posługuje w Sudanie Południowym, podzielił się ze mną swym entuzjazmem misyjnym w liście, jaki od niego niedawno otrzymałem. Pracuje w ekipie pastoralnej, która odpowiedziała na wezwanie o Solidarność z Sudanem Południowym (Solidarity with South Sudan = SSS). Jest to projekt Unii Przełożonych Generalnych w Rzymie, która postanowiła wysłać do Południowego Sudanu doświadczonych członków różnych zakonów i zgromadzeń, aby pomogli odbudować i odnowić Kościół w tym, rozdartym wojną kraju. Ks. Manuel zaprosił mnie, bym go odwiedził i zobaczył, jak wygląda jego życie i praca. Po opisaniu własnej pracy i współpracy z innymi członkami ekipy stwierdził w liście:
Największym zadaniem tutaj jest odbudowanie lokalnego Kościoła, uczynienie czegoś podobnego, co starannie czynili hiszpańscy księża misjonarze na Filipinach poprzez formację miejscowego kleru diecezjalnego i liderów laikatu. Swoją rolę w Sudanie Południowym widzę nie inaczej, niż widzieli ją na Filipinach nasi umiłowani misjonarze hiszpańscy, którzy budowali tam Kościół i kładli fundamenty dla naszego zgromadzenia. Ich przykład przekonuje mnie, że posługa, którą spełniam tu w Sudanie Południowym, jest naprawdę wincentyńska. Jeśli rzeczywiście chcemy służyć najuboższym z ubogich, to powinniśmy udać się do Sudanu Południowego.
Mam nadzieję, że moja wizyta u ks. Manuela i u innych członków ekipy pastoralnej odbędzie się w przyszłym miesiącu.
Chciałbym również podzielić się z Wami wiadomościami z misji międzynarodowych i prowincjalnych naszego zgromadzenia. Wszystkie potrzebują pomocy personalnej i finansowej. Proszę, byście przeczytali ten apel i zastanowili się nad nim.
Po krótkich wiadomościach o naszych misjach w niniejszym apelu znajdziecie:
- kryteria wyboru chętnych do pracy na misjach,
- informacje dla wyrażających gotowość wyjazdu na misje,
- jak wesprzeć Wincentyński Fundusz Solidarności.
AKTUALNA LISTA MISJI MIĘDZYNARODOWYCH I KONFRATRÓW, KTÓRZY NA NICH PRACUJĄ
AFRYKA
Angola.
Portugalskojęzyczna misja została założona w roku 2012. Konfratrzy, którzy na niej pracują, zajmują się pracą duszpasterską i towarzyszą Rodzinie Wincentyńskiej. Obecnie są to: José Ramirez Martinez i Jason Christian Soto Herra. Dwaj kolejni konfratrzy wkrótce mają do nich dołączyć.
Benin. Francuskojęzyczna misja została założona w roku 2013. Konfratrzy pełnią posługę duszpasterską, otaczają opieką duchową siostry Matki Bożej od Cudownego Medalika i towarzyszą Rodzinie Wincentyńskiej. Na tej misji pracują: Stanisław Deszcz, Rafał Brukarczyk i Jarosław Lawrenz.
Czad. Francuskojęzyczna misja została założona w roku 2012. O jej personel dba COVIAM (Konferencja Wizytatorów Afryki i Madagaskaru). Konfratrzy zaangażowani są w pracę parafialną. Na misji pracują: Roch Alexander Ramilijaona, Oneyeachi Sunday Ugwu i Esigbemi Ambrose Unetietie.
Tunezja. Francusko i anglojęzyczna misja została założona w roku 2011. Konfratrzy, którzy na niej pracują, zajmują się duszpasterstwem parafialnym i posługą charytatywną współpracując z miejscowym Caritasem. Są to konfratrzy: Firmin Mola Mbalo i Narcisse Djerambete Yotobymbeti.
AMERYKA
Ameryka Południowa
Bolivia, El Alto.
Hiszpańskojęzyczna misja została założona w roku 2009. Konfratrzy, którzy na niej pracują, zajmują się duszpasterstwem ludności tubylczej i formacją laikatu. Są to czterej konfratrzy: Aidan Rooney, Cyrille de Nanteuil, Diego Pla i Janez Cerar.
Bolivia, Cochabamba. Hiszpańskojęzyczna misja została założona w roku 2009. Konfratrzy pracujący na niej zajmują się duszpasterstwem ogólnym i posługą w parafii. Są to: David Paniagua, Jorge Manrigue i Luis Miguel Flores.
Chile, Puntas Arenas. Hiszpańskojęzyczna misja położona na samym południu Chile, w pobliżu Tierra del Fuego, została założona w roku 2013. Konfratrzy pracujący na niej zajmują się duszpasterstwem. Są to: Angel Ignacio Garrido Santiago, Pablo Alexis Varrgas Ruiz i Margarito Martinez Gonzalez.
Ameryka Północna
USA, Alaska.
Ta misja będzie wkrótce otwarta, a konfratrzy zajmą się duszpasterstwem ludności hiszpańskojęzycznej, której liczba w archidiecezji Anchorage ciągle wzrasta. Będą na niej pracować, posługując się językiem hiszpańskim i angielskim: Arnoldo Hernandez Rodriguez oraz dwaj kolumbijscy konfratrzy.
AZJA
Wyspy Salomona.
Założona w roku 1993 jest jedną z pierwszych misji międzynarodowych naszego zgromadzenia. Konfratrzy zajmują się formacją kandydatów do kapłaństwa w seminarium i duszpasterstwem parafialnym. Językami, których używają, są pidgin english i angielski. Na tej misji pracują konfratrzy: Jose Manjaly, Jeff Harvey, Raúl Castro, Tewolde Negussie Teclemicael, Greg Cooney, Thomas Christiawan, Varghese Ayyampilly. Wkrótce ma tam przybyć Antony Punnoth.
Papua-Nowa Gwinea. Ta misja rozpoczęta w roku 2003 obejmuje kilka diecezji. Konfratrzy, oprócz pracy w seminarium, zajmują się głoszeniem misji i duszpasterstwem w wiejskich parafiach. Językami, których używają, są pidgin english i angielski. Na tej misji posługują konfratrzy: Włodzimierz Małota, Georges Maylaa, Homero Marin, Marceliano Oabel, Justin Eke, Emmanuel Lapaz, Jacek Tendej i Neil Lams.
AKTUALNE POTRZEBY MISJI PROWINCJALNYCH
Prowincje i wiceprowincje także potrzebują konfratrów do pracy na swoich misjach. Poniżej podaję listę potrzebujących prowincji i wiceprowincji:
Prowincja chińska kontynuuje pracę duszpasterską wśród ludności na Tajwanie i w Chinach kontynentalnych. Konfratrzy spełniają wielorakie posługi. Językiem jakiego używają, jest mandaryński.
Prowincja kubańska choć prowincja kubańska rozważa możliwość rekonfiguracji z innymi prowincjami, to odczuwa poważny brak personelu. Językiem używanym jest hiszpański.
Prowincja węgierska mimo że niewielka pod względem liczby członków, posiada grupę najmłodszych konfratrów w zgromadzeniu. Spełniają oni różnego rodzaju posługi duszpasterskie. Językiem używanym jest węgierski.
Wiceprowincja mozambikańska prowadzi działalność wśród ubogich, zajmuje się formacją w seminarium i ma misję w Republice Południowej Afryki. Ciągle jednak uzależniona jest od pomocy konfratrów z innych prowincji. Każdy nowo przybyły konfrater jest tu mile widziany. Językiem używanym jest portugalski.
Wiceprowincja Świętych Cyryla i Metodego rozwija się i wzrasta dzięki konfratrom urodzonym na Ukrainie. Stara się odpowiadać w kreatywny sposób na duchowe i materialne potrzeby ubogich. Do pracy na Ukrainie, w Rosji i na Białorusi chętnie będą przyjęci konfratrzy na czas określony, jak i nowi członkowie. Językiem używanym w wiceprowincji jest rosyjski.
Moi Bracia! Jak zauważa papież Franciszek w Evangelii Gaudium, wszyscy członkowie Ciała Chrystusa są wezwani do bycia misjonarzami i głosicielami Ewangelii. Dzięki wincentyńskiemu powołaniu to wezwanie przenika nas głęboko. Ojciec Święty napisał w swej adhortacji apostolskiej:
Marzę o „opcji misyjnej”, zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkłady zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy (Evangelii Gaudium, nr 27).
Ten „impuls misyjny” jest właściwy naszemu charyzmatowi wincentyńskiemu. Proszę Was, byście zastanowili się nad słowami papieża Franciszka, a także przyjrzeli się szczegółom podanym w tym liście i na stronie internetowej naszych misji międzynarodowych (www.gospel-joy.org) Proście naszego Pana, by wzbudził w Was pragnienie życia tym „impulsem misyjnym” i w taki sposób, jaki jest dla was możliwy. Rozważcie, czy nasz Pan nie wzywa Was do służby na jednej z naszych misji. Wspierajcie konfratrów, którzy tak wielkodusznie posługują na misjach. Wspierajcie ich swoją modlitwą, pomocą finansową, a także poprzez korespondowanie z nimi wykorzystując do tego wspomniana stronę internetową, która daje taką możliwość.
W tym miesiącu misyjnym, który Kościół nam proponuje, podejmijmy postanowienie, do jakiego wzywa nas św. Wincenty, a mianowicie, że będziemy: zapalać ludzkie serca, czynić to, co czynił Syn Boży, który przyszedł ogień rzucić na ziemię, aby ją rozpalić swoją miłością.
Wasz brat w św. Wincentym, Przełożony Generalny
