Paulina Jaricot – założycielka Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary (1799-1862)
Wobec trudnej sytuacji misjonarzy w Chinach, o której się dowiedziała z biuletynu Paryskiego Seminarium Misji Zagranicznych (MEP), Paulina Jaricot postanowiła poprosić o wsparcie ludzi ze swojego otoczenia. Usłyszała o akcji anabaptystów w Anglii, którzy zorganizowali szeroko zakrojoną akcję pomocy dla swoich misjonarzy stosując metodę „jednej monety tygodniowo” i postanowiła zorganizować podobną.
Środowisko, w którym żyła, to dziewczyny w jej wieku, zorganizowane w ruchu nazwanym „Wynagrodzicielki Najświętszego Serca Pana Jezusa”. Był to ruch nieformalny, do którego wchodziły często nawet biedne dziewczyny, robotnice lyońskich fabryk. One były pierwszymi osobami, które odpowiedziały na apel Pauliny i modlitwą i drobną ofiarą pieniężną zaczęły wspierać misjonarzy z MEP. Ofiara pieniężna, którą proponował Paulina była naprawdę niewielka: jeden sou czyli 1/20 franka. Była to cena jednej bułki. Propozycja wspomagania misji padła na podatny grunt, ale była to kropla w morzu potrzeb. Paulina wymyśliła, że wszystkich chętnych do pomocy zorganizuje w grupy po dziesięć osób, każda grupa będzie miała swojego odpowiedzialnego, a wszystkie grupy będą podporządkowane hierarchicznie tworząc setki i tysiące, które nazwała „dywizjami”. System okazał się na tyle skuteczny, że pochwalnie pisała o nim nawet liberalna prasa.
Trzy lata później, na wzór jej stowarzyszenia, w Lyonie powstało Stowarzyszenie Rozkrzewiania Wiary, które wspierało nowo utworzoną diecezję Luizjany w Stanach Zjednoczonych.
Jeden z uczestników, Benedykt Coste, nakreślił cel działania: „Jesteśmy katolikami i musimy troszczyć się o powstanie czegoś katolickiego czyli uniwersalnego. Nie powinniśmy wspierać w sposób szczególny takiej czy innej, konkretnej misji, ale wszystkie misje świata”. Jego słowa stały fundamentem ideowym Stowarzyszenia, które po kilku latach zmieniło nazwę na Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Sto lat później papież podniósł je do rangi papieskiego i teraz jest nazywane Papieskim Dziełem Rozkrzewiania Wiary.
Sposób organizacji zbiórki wymyślony przez Paulinę Jaricot do tego stopnia wpłynął na rozwój dzieła, że jej wkład trzeba uznać za fundamentalny. Chociaż nie była na zebraniu założycielskim, nie zasiadała w radzie Stowarzyszenia, to jednak Paulina Jaricot jest dzisiaj uznawana powszechnie za założycielkę Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.
Nie byłoby takiego dzieła, gdyby nie duchowość, którą żyła Paulina Jaricot. Po duchowym przebudzeniu jakie przeżyła w wieku lat siedemnastu, cała oddała się w ręce Maryi. Domy, które zakładała, nazwała kolejno „Nazaret” i „Loretto”. Od wczesnych lat dziecięcych czytała codziennie „O naśladowaniu Chrystusa”, codziennie też choć godzinę poświęcała na adorację Najświętszego Sakramentu. W ciągu jednej nocy napisała krótkie rozważania o Eucharystii. W każdy piątek odprawiała drogę krzyżową. Z tego umiłowania Jezusa i Maryi powstały w niej też pragnienia, które wcielone w życie przyniosły zadziwiające owoce.
Jej wielkim dziełem, przez nią zapoczątkowanym i prowadzonym przez całe życie, jest Żywy Różaniec. Dla niej był to sposób, my modlitwę uczynić dostępną dla każdego. W modlitwie zaś różańcowej widziała skuteczny lek na bezbożność swoich rodaków. Gdy Żywy Różaniec zaczął się rozwijać zaproponowała, by w ten sposób modlić się o nawrócenie niewierzących. Nie wystarczało jej dać różaniec jako ratunek dla Francji, chciała ratować cały świat. Ona, zakochana w Jezusie, szukała sposobu, jakby tu wszystkich doprowadzić do Jezusa.
Takie próby nie obyły się oczywiście bez krzyży. Chorowała w dzieciństwie i została uzdrowiona po tym, jak jej matka, Joanna, ofiarowała swoje życie w zamian za życie córki. Sama w wieku 35 lat, śmiertelnie chora, udała się w podróż do sanktuarium św. Filomeny obok Neapolu, i doznała tam cudownego uzdrowienia.
Koniec jej życia to skrajne ubóstwo w opuszczeniu przez bliskich, oskarżona o niegospodarność w założonym przez siebie przedsiębiorstwie, w którym dbała o dobre warunki pracy. Zmarła 9 stycznia 1862 r.
Kilka dat z jej życia:
1799 – przyszła na świat 21 lipca w Lyonie
1814 – choroba Pauliny i śmierć matki
1816 – kazanie wielkopostne ks. J. Würtza i duchowe przebudzenie
1819 – rozpoczęcie zbiórki na rzecz MEP, początek Stowarzyszenia Rozkrzewiania Wiary
1822 – oficjalne założenie Stowarzyszenia Rozkrzewiania Wiary
1826 – założenie Żywego Różańca
1835 – śmiertelna choroba i uzdrowienie w sanktuarium św. Filomeny
1845/1848 – Spółka hutnicza św. Anny d’Apt w Rustrel
1853 – wpisanie do rejestru ubogich miasta Lyon
1862 – odeszła z tego świata 9 stycznia
Po roku 1862:
1910 – rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego
1919 – uroczystości zorganizowane w Lyonie, w parafii św. Polikarpa, upamiętniające sto lat od rozpoczęcia przez Paulinę Jaricot zbiórek na rzecz misji
1922 – uroczystości z okazji stulecia założenia Dzieła Rozkrzewiania Wiary
1963 – podpisanie przez Jana XXIII dekretu o heroiczności cnót czcigodnej służebnicy Bożej Pauliny Jaricot
2012 – ogólnoświatowe obchody 150. rocznicy śmierci Pauliny Jaricot
/ www.missio.org.pl
