Pierwsze Domy Zgromadzenia Misjonarzy św Wincentego a Paulo, na obecnych terenach Ukrainy, powstały w Horodence (1743), Samborze (1743), Lwowie (1748), Mikulińcach (1779), Żytomierzu (1783) i Mohylewie (1788).
Kapłani z polskiej prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo powrócili po dziesięcioleciach na ziemie należące obecnie do Ukrainy tydzień po uzyskaniu przez nią niepodległości 1 września 1991 roku. W latach II wojny światowej i po jej zakończeniu, komunistyczne władze ZSRR konfiskowały majątki należące do Zgromadzenia, a prześladowani misjonarze byli zsyłani na Syberię, lub na wygnanie za nowe granice. Dopiero pierestrojka i upadek sowieckiego imperium umożliwił ponowne wznowienie pracy duchownych, również przez Misjonarzy Wincentego a Paulo.
Ideę powrotu Misjonarzy na Ukrainę podjął ówczesny wizytator polskiej prowincji ks. Stanisław Wypych CM. Pierwszym misjonarzem, który przybył z Polski na tereny Ukrainy, był ks. Stanisław Irisik CM. Ks. Kardynał Marian Jaworski skierował go najpierw do Iwano-Frankowska (Stanisławowa), a półtora miesiąca później do Czerniowiec. Tutaj ks. Irisik zamieszkał wraz z księżmi diecezjalnymi. Po dwóch latach dołączyli do niego i rozpoczęli pracę w Storożyńcu ks. Marek Chociej CM i ks. Marek Maszkowski CM. W roku 1993 został utworzony pierwszy dom Zgromadzenia Wincentego a Paulo w Storożyńcu na Bukowinie ukraińskiej, a proboszczem tej parafii został ks. Stanisław Irisik.
Dwa lata później, w 1995 roku w Charkowie, na wschodniej Ukrainie, powstała z inicjatywy Kurii Generalnej międzynarodowa wspólnota Księży Misjonarzy. W jej skład wchodziło 3 kapłanów:
*z prowincji słowackiej – ks Jaroslav Jaššo CM
*z prowincji polskiej – ks. Jan Trzop CM i ks. Jacek Dubicki CM.
Pierwszego stycznia 2001 roku powstała Wice-Prowincja Księży Misjonarzy św. Cyryla i Metodego z siedzibą w Kijowie, do której należą: Białoruś, Ukraina i Rosja. Pracują w niej kapłani z Irlandii, Polski, Słowacji, Słowenii i z Ukrainy.
