W wielu parafiach istnieją Koła Misyjne. Tworzą one wspólnotę tych, którzy codzienną modlitwą, ofiarowaniem cierpienia, ofiarą materialną wspierają dzieło misyjne.
Przy tworzeniu nowych Kół Misyjnych możemy posłużyć się niżej podanymi statutami Kół Przyjaciół Misji, które zostały zatwierdzone przez władze Zgromadzenia Księży Misjonarzy dla Kół współpracujących z Sekretariatem Misyjnym Zgromadzenia. Sekretariat chętnie pomoże przy organizacji takiego Koła.
Statuty Koła Przyjaciół Misji
1. Kościół jest misyjny, a dzieło ewangelizacji jest podstawowym obowiązkiem Ludu Bożego. Dlatego wierni powinni dążyć do głębokiej odnowy wewnętrznej, aby – mając żywą świadomość własnej odpowiedzialności za rozszerzanie Ewangelii – podjąć swoją cząstkę w dziele misyjnym. (por. DM 35)
2. Pierwszą i najważniejszą powinnością w szerzeniu wiary jest głębokie życie chrześcijańskie (por. DM 36). Dlatego Przyjaciel Misji to człowiek głęboko wierzący, autentyczny świadek Ewangelii w środowisku, w którym żyje i choć nie pozbawiony ludzkich ułomności, to jednak świadomy swojego powołania do świętości.
3. Przyjaciel Misji to człowiek modlitwy. Modlitwa, podobnie jak wiara jest darem Boga. Darem niezwykłym. Modląc się bowiem człowiek otrzymuje, a jednocześnie – otaczając troską bliźnich na całym świecie – jakby sam rozdaje ze skarbca Bożego Miłosierdzia. Świadomy tego Przyjaciel Misji codziennie modli się za swoich braci i siostry. Na cóż się zdadzą wszelkie działania, jeśli zabraknie łaski Tego, którego prosimy.
4. Przyjaciel Misji zobowiązuje się do odmawiania codziennie krótkiej modlitwy o powołania, za misjonarzy oraz za powierzonych im ludzi. Zanoszone do Boga prośby wielu dają poczucie jedności na wzór rodziny.
5. Modlitwa Przyjaciela Misji:
Panie Jezu Chryste
Mój brat i moja siostra są smutni
Mój brat i moja siostra nie znają Ciebie
Mój brat i moja siostra są głodni
Spraw by nie stracili nadziei
Poślij ludzi o dobrym sercu
Do moich braci i sióstr
Niech zaniosą im odrobinę radości
Niech mówią im o Tobie
Niech nakarmią ich chlebem
Proszę Cię o wiarę i miłość dla misjonarzy
Zwłaszcza jeśli tracą siły
jeśli chorują
jeśli czują się bezradni
Proszę Cię o ducha miłosiernego współczucia
By nie zabrakło pomocników
Dla jednych i drugich
W tych intencjach ofiaruję Ci
Moje dzisiejsze wyrzeczenie…
Ojcze nasz…
Święty Wincenty a Paulo módl się za nami.
6. Przyjaciel Misji rozumie wartość dobrowolnie przyjętych wyrzeczeń, postu, cierpienia, życiowych trudności, przykrych doświadczeń. Przyjmuje je i na wzór samego Zbawiciela, który przyjął za nas krzyż, ofiaruje w intencjach misji.
7. Przyjaciel Misji, stawiając na pierwszym miejscu modlitwę i osobiste wyrzeczenie, w miarę swoich możliwości wspiera dzieło misyjne również materialnie, albowiem wysiłek rąk – w granicach tego co można zrobić – winien iść w parze z sercem (św. Wincenty).
8. Aby służyć Chrystusowi w ubogich potrzebny jest prawdziwy zapał misyjny i wytrwałość. W apostolstwie nie wystarcza ogień, który błyszczy, potrzeba ognia, który trwa. Zapał zaś tak jak wszystko na ziemi, potrzebuje pokarmu, aby nie zamierać. Dlatego Przyjaciel Misji uczestniczy przynajmniej raz w miesiącu w spotkaniu swojego Koła. Dobrze jeśli to spotkanie poprzedza Eucharystia, nabożeństwo misyjne. W ten sposób wspólnota umacnia się i przemawia do serc pozostających w niewiedzy i obojętnych.
9. Każde Koło powinno mieć swojego opiekuna – kapłana, który animuje życie we wspólnocie.
10. Wszyscy członkowie Koła wybierają swojego przewodniczącego. Zadaniem przewodniczącego jest utrzymywanie stałego kontaktu z Sekretariatem Misyjnym. Ułatwi to poznanie najbardziej aktualnych potrzeb naszych misjonarzy, które polecamy Bogu w modlitwie. Pozwoli mieć rozeznanie, jak liczna jest wspólnota Przyjaciół Misji w całej Polsce. To z kolei pomoże w ocenie przedsięwzięć związanych z pomocą materialną misjom.
11. Każde Koło wybiera swojego skarbnika. Powierza mu się pieczę nad dobrami materialnymi. O dysponowaniu tymi dobrami decydują wszyscy członkowie. Gdyby zdania były różne, decyduje większość. Decyzję zaś podejmujemy nie w oparciu o to, jaki kto ma udział w tych dobrach (pamiętając o wartości wdowiego grosza), ale kierujemy się duchem życzliwej wymiany zdań i troską o tych, którym służymy.
12. Miłość i pokora to podstawa wszelkiej naszej działalności. Bez miłości wszystko, co robimy nie miałoby wartości (por. 1 Kor 13). Bez pokory nie zasługiwalibyśmy na Boże błogosławieństwo (por. Mt 6, 2-4).
Za zgodą władz Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie
