Realia życia na misjach międzynarodowych stanowią duże wyzwanie i są zupełnie różne od tych istniejących w rodzimej prowincji konfratra. Dlatego też niezbędne są pewne kryteria celem wyboru misjonarzy, którzy mają podjąć posługę na misjach. Korzystając z poniższych kryteriów, z chętnym będzie przeprowadzona rozmowa przez kogoś z Rady Generalnej lub jej przedstawiciela.
Misjonarze muszą mieć stabilność emocjonalną. Praca misyjna jest ciężka! Ci, którzy podejmują posługę międzykulturową, jeśli mają być skuteczni, muszą nauczyć się mówić innymi językami, uczyć się nowych kultur i przekazywać odwieczne Boże przesłanie w zmieniających się ziemskich kontekstach. U konfratrów przeżywających stres kulturowy i niepokój pracy, wzmacnia się napięcie w relacjach osobowych ze współpracownikami. Tylko ten, kto jest emocjonalnie ustabilizowany powinien zgłaszać się na długoterminowe misje międzykulturowe.
Misjonarze muszą mieć dojrzałość duchową. Nie mogą skutecznie głosić Ewangelii opierając się tylko na własnej inicjatywie i sile. Oni są tylko „naczyniami glinianymi”, które ukazują, że „wszystko przewyższająca moc” podejmujących posługę chrześcijańską jest „od Boga, a nie od nas” (2Kor 4,7). Misje są zatem „pracą nadprzyrodzoną” osiągniętą ostatecznie dzięki mocy Bożej. Dlatego też misjonarze muszą być ludźmi, którzy „padają na kolana przed Ojcem” (Ef 4,2) na modlitwie. Muszą także podejmować studiowanie Biblii nie tylko celem przygotowania homilii czy lekcji, ale również celem refleksji nad wolą Bożą w ich własnym życiu.
Misjonarze muszą mieć osobistą relację z Bogiem, tę, która wpłynie na to kim są i jakie są ich relacje z innymi. Patrząc na Boga pozwolą się coraz bardziej przekształcać na Jego podobieństwo (2Kor 3,18). Ich dojrzałość duchowa powinna prowadzić ich do bycia skutecznymi nauczycielami Słowa Bożego. Nauczanie chrześcijańskiego światopoglądu, tak jak zostało ono objawione przez Boga w Piśmie Świętym, jest integralną częścią misjonarskiego zadania. Dlatego też na obce pola misyjne należy wysyłać tych misjonarzy, którzy uczyli już Ewangelii w swoim własnym kraju i swojej kulturze, i prowadzili wiernych do chrześcijańskiej dojrzałości.
Misjonarze muszą mieć umiejętność i zdolność do skutecznego budowania wspólnot lokalnych, prowadzenia nowych chrześcijan do doskonałości i przysposabiania liderów lokalnych kościołów do posługi chrześcijańskiej. To są podstawowe zadania misjonarza. To ma być dokonywane biorąc pod uwagę miejscową rzeczywistość. Nie powinni przenosić swego własnego kulturowego kościoła na misje, ale pozwolić raczej, aby wartości ewangeliczne były zasiane w kulturze miejsca, w którym posługują. Misjonarze muszą być przeszkoleni, aby wejść w nowe kultury i kłaść podwaliny dla Ewangelii.
Misjonarze muszą mieć skuteczne umiejętności komunikacji interpersonalnej. Zdolności interpersonalne w dużej mierze są tworzone przez rodziców, rodzinę i inne wpływy we wczesnym okresie życia i trudno jest uczyć się ich w wieku dorosłym. Osobowość kształtuje się pod wpływem kultury i dlatego są różne w zależności od kraju czy kontynentu. Pomimo swojego typu osobowości, wszyscy misjonarze muszą mieć zdolność do zdecydowanego wejścia w kulturę, gdzie będą posługiwać. W tym zawiera się także zdolność do pracy i współpracy w grupie.
Misjonarze muszą mieć czyste motywacje. Misjonarz powinien rozwinąć w sobie czystą i jasną motywację ewangelizacji, wizję misji, posługę ubogim; zawsze mając na uwadze, że wszystko to jest na chwałę Boga. Wątpliwe motywy osobistego zysku i próżnej chwały zawsze przysłonią cel i zaszkodzą misji i misjonarzowi.
INFORMACJE DLA TYCH, KTÓRZY SIĘ ZGŁASZAJĄ
Po okresie poważnego zastanowienia się, jeśli chcesz się zgłosić, proszę przysłać list lub e-mail do Rzymu tak, abyśmy mogli rozpatrzeć sprawę podczas naszego Tempo Forte. Użyteczna jest wcześniejsza znajomość języka, ale nie jest to konieczne. Dla wszystkich misjonarzy będzie przewidziany czas na kurs językowy i zapoznanie się z kulturą. Nie mamy ustalonej granicy wieku; konieczne jest, aby misjonarz miał dobre zdrowie i elastyczność konieczne do inkulturacji. Konfratrzy, którzy się zgłaszają, powinni poinformować o tym swoich wizytatorów. Przełożony Generalny będzie rozmawiał w tej sprawie z wizytatorem. Twój list powinien zawierać informacje o twojej osobie, doświadczeniu duszpasterskim, o znajomości języków i o twoich zdolnościach. Powinien także zawierać to, jaką misją jesteś zainteresowany. Jeśli już pisałeś w przeszłości, skontaktuj się ponownie. Doświadczenie wskazuje, że konfratrzy, którzy nie mogli wyjechać w danym czasie, mogą to uczynić w innym czasie.
Jeśli nie możesz wyjechać na misje, zapraszamy cię do udziału finansowego, aby wyrazić swoją misyjną gorliwość. Każdego roku wiele potrzeb różnych prowincji jest wspomaganych przez mikro-projektowe granty w wysokości 5.000 USD lub mniej pochodzących z Funduszu Solidarności Wincentyńskiej. Te granty są przyznawane przez VSO szybko i przy minimalnej pracy papierkowej. Sprawozdania VSO nt. wspaniałych wyników tych grantów zamieszcza kwartalnik VSO (zob: www.famvian.org/vso). Wpłaty na Fundusz Solidarności Wincentyńskiej to jedyne źródło, z którego pochodzą granty na mikro-projekty.
WPŁATY NA RZECZ FUNDUSZU SOLIDARNOŚCI WINCENTYŃSKIEJ
Wpłaty Prowincjalne, Domowe i Indywidualne:
Czeki muszą być wystawione płatne tylko dla: „Congregazione della Missione”. Bank nie akceptuje żadnej innej nazwy. Powinny być wysłane do:
Econome General
Congregazione della Missione
Via dei Capasso, 30
00164 Roma, Italia
Inne formy transferów bankowych mogą być omówione z Ekonomem Generalnym. Wyraźnie zaznaczyć, że wpłata jest na Fundusz Solidarności Wincentyńskiej (VSF). W każdym przypadku: Każda wpłata będzie potwierdzona. (Jeśli twoja wpłata nie zostanie potwierdzona w stosownym czasie, proszę się z nami kontaktować w celu wyjaśnienia). Proszę nas poinformować, jeśli dokonujesz jakiejkolwiek wpłaty pieniężnej, jak opisano powyżej.
